การโค้ช (บททบทวน)

นับเป็นทักษะสำคัญในการสื่อสารของโลกยุคเทคโนโลยี่ และโซเชียลมีเดีย เพราะพฤติกรรมของผู้คน ต่างยุค ต่างวัย ต่างทักษะ ต่างแนวคิด ต่างเป้าหมาย ต่างวิธีการดำเนินชีวิต เมื่อต้องสื่อสารร่วมกันอาจส่งผลของการสนทนา ที่ไม่สอดคล้องตามควาดคาดหมายของผู้ร่วมสนทนา

ดังนั้น การโค้ชจึงช่วยให้การสื่อสารด้วยการสนทนาราบรื่น ด้วยนัยยะสำคัญ อย่างมีเป้าหมาย

ทักษะสำคัญในการโค้ช

การสร้างบรรยากาศการสนทนา

• ด้วยความปราถนา ให้ผู้พูดพบเป้าหมายและแนวทางด้วยตัวเขาเอง

• ด้วยความมั่นใจ เคารพ ความสามารถในการคิดของผู้พูด

• สร้างเสริมให้ผู้พูดรู้สึกมั่นใจในตนเอง อบอุ่นใจ กล้าสื่อสารความคิด ความรู้สึก และความต้องการที่แท้จริง

การฟัง

• การฟังอย่างลึกซึ้ง ตั้งใจ เข้าใจทั้งเนื้อหาและบริบท

• การฟังด้วยการวางใจและความคิดเป็นกลาง ไม่แอบคิดค้าน หรือคิดแทน หรือตอบสวนกลับทันที

• การฟังด้วยใจอ่อนโยน รับเรื่องต่างๆด้วยใจเมตตา (ช่วยให้ผู้พูดสื่อสารได้จากความรู้สึกจริงๆ ช่วยปลดลอค) ใจกรุณา (ช่วยให้ผู้พูด สื่อสารจนสามารถค้นพบแนวทางได้ด้วยการตระหนักรู้ด้วยตนเอง) มี มุทิตา (มีความปราถนาและรู้สึกยินดี เมื่อผู้พูดพบความพึงพอใจของตนเอง) อุเบกขา (สามารถวางใจเป็นกลาง ไม่ก้าวล่วงความคิดของผู้พูด)

การถาม

• การถามด้วยแนวทาง รูปแบบการโค้ช GROW Model, SMART model ต่างๆ

• การถามด้วยคำถามที่เหมาะสม เชิงบวก ชัดเจน ไม่ซับซ้อน

• ผู้ถามประมวลข้อมูลจากผู้พูด เพื่อสร้างคำถามให้ผู้พูดสามารถขับเคลื่อนความคิดของตนเอง ไปข้างหน้า มุ่งสู่เป้าหมาย

• ไม่ใช้คำชี้นำ และไม่ใช้คำถามปลายปิด

วัตถุประสงค์ของการสื่อสาร ด้วยแนวทางการโค้ช (ทดสอบความเข้าใจด้วยตนเอง)